Begin van de avond, een telefoontje. Een oudere heer had een hondje en dat hondje had pups. Maar mama was ziek geworden en moest aan de antibiotica. De pups mochten niet meer bij haar drinken en meneer kon het niet aan om de pups de fles te geven. Natuurlijk wilde ik ze best fosteren voor Carf, geen probleem. Dus zat ik die avond nog 6 hongerige buikjes te vullen. Gelukkig waren m’n ouders op vakantie op Cur dus konden ze me mooi helpen met flessen 🙂 3 jongens (Basiel, Pentas en Dille) 3 meisjes (Roos, Calla en Madelief)
In de dagen die volgden werden ze 1 voor 1 heel erg ziek. Slap, overgeven, niet willen eten en heel erg krijsen. Vooral dat laatste ging door merg en been. Zo zielig. Basiel is zelfs nog aan het infuus geweest. Pentas, gekgenoeg de dikste en de stevigste van allemaal, heeft het helaas niet gered. Onderweg naar de dierenarts blies hij op schoot z’n laatste adem uit. Arm kereltje.
Uiteindelijk werden ze verder allemaal beter en speelden ze naar hartenlust. Wat een ruig spel hadden ze. Zo… zo klein als ze waren kon spel soms ontaarden in een fikse grom en vechtpartij. Wat dat betreft was het best een heftig nest om op te voeden zonder moeder want waar grijp je in en waar niet.
Omdat het hoogstwaarschijnlijk pitbull pups waren zijn we erg secuur geweest met uitzoeken van de eigenaren. En hebben ze allemaal, als extra adoptievoorwaarde, een puppycursus bij me gevolgd. Pitbulls zijn geweldige honden mits je begrijpt waar hun knelpunten kunnen zitten, daar rekening mee houdt en ze liefdevol groot brengt. Ook in dit geval weer mafkezen de deur gewezen die uit waren op een vechthond en begonnen over oren couperen… hups dr uit, ga geen pup aan u meegeven. Ben je nou helemaal gek geworden… Maar het is gelukt. stuk voor stuk mensen gevonden die gewoon een leuke hond zochten en geen idiote ideeen hadden. Basiel bleef over… we durfden hem niet zo goed te plaatsen omdat hij zich het meest pittig gedroeg in het nest. Uiteindelijk kwam Mirjan, die wilde hem zo graag hebben maar was bang niet goed genoeg bevonden te worden. Hahahaha nou… ik ben nog altijd blij dat Basiel Dex is geworden en bij je woont hoor.
Alle pups dus nog weken na plaatsing kunnen volgen door de training en wat hebben we een lol gehad met zn allen. Leuk om ze te zien groeien en te zien hoe gek hun eigenaren op ze waren.
©Rescueracao