Schurft

Schurft is een besmettelijke huidaandoening die veel voorkomt bij honden op Curacao. Het geeft jeuk, schilfers en kale plekken. Veel straathonden zijn hiermee besmet en dit verhoogt vaak de kans dat de honden worden weggejaagd of gemeden door de mensen. Maar wat is schurft nou eigenlijk? En wat kun je er aan doen?

Schurft wordt veroorzaakt door een mijt genaamd Sarcoptes scabiei. Deze mijt komt niet enkel voor bij honden, maar kan ook voorkomen bij vossen, schapen, runderen en varkens. Het kan ook voorkomen bij de kat, alhoewel schurft bij de kat zeldzaam is en dan meestal wordt veroorzaakt door een mijt genaamd Notoedres cati. Een Sarcoptes mijt leeft tussen de 14 en 21 dagen en leeft al die tijd op de hond. Een hond kan besmet raken door direct contact met een besmet dier. Het risico op besmetting is verhoogd als er veel honden op een klein oppervlak samenleven. Ook is het risico verhoogd als de hond een verminderde afweer heeft.

Schurft distributie
De verspreiding van schurft letsels over het lichaam.

Mijten komen op de hond en dringen de huid binnen, vaak beginnend op plaatsten met weinig haar. Door graven ze tunnels in de oppervlakkige lagen van de huid. De aanwezigheid van mijten in de huid geeft vaak erge jeuk. De huid raakt geïrriteerd, wordt rood en er kunnen bultjes ontstaan. Het haar valt uit, er ontstaan schilfers en bijkomende huidinfecties. Bij chronische gevallen zien we vaak dat er nog maar heel weinig haar over is en dat de huid verdikt en donker gekleurd wordt. De letsels beginnen vaak aan de oorpunten, rond de ogen, aan de ellebogen en hakken en onder de buik. Onbehandeld kan dit zich over het hele lichaam verspreiden. In sommige gevallen kan het zo ernstig zijn dat de hond er algemeen ziek van wordt. Bij katten zijn de symptomen anders. Daar zien we weinig tot geen jeuk en huidletsels zijn meestal beperkt tot de neusrug, het gezicht, oren, poten en staart.

Schurft
Sarcoptes scabiei onder de microscoop

De dierenarts kan de diagnose ‘schurft’ stellen op basis van huidafkrabsels. Hierbij wordt er met behulp van een mesje op meerdere plaatsen een klein beetje van de huid afgeschraapt. Bij een positieve diagnose kunnen de mijten onder de microscoop worden gezien. Als er geen mijten worden gezien betekend dit niet altijd dat het geen schurft kan zijn. Er hoeven niet altijd veel mijten aanwezig te zijn, zelfs als de letsels uitgebreid zijn. De dierenarts kan op basis van de symptomen, de geschiedenis en de locatie van de letsels alsnog de behandeling tegen schurft voorstellen. In dat geval kan de diagnose van schurft worden gesteld op basis van de reactie op behandeling. Een zogenaamde diagnostische therapie.

De behandeling van schurft kan op verschillende manieren gebeuren. De meest gebruikte stof is ivermectine. Dit houdt in dat de hond elke week of elke 2 weken een injectie onder de huid krijgt. Dit moet minstens 3-4 keer gebeuren, afhankelijk van de respons van de patient. Hierbij is het belangrijk om te vermelden dat het gebruik van ivermectine wel een risico inhoudt voor honden die geen hartworm preventie krijgen (zie ‘Hartworm’). Ook voor bepaalde rassen, zoals collies, kan ivermectine gevaarlijk zijn. Een alternatief is dan om een ‘spot-on’ product te gebruiken met de stof selamectine.

Als de hond zich in een omgeving bevind waarin meerdere honden leven, dan kan het nodig zijn om alle honden te behandelen. Bij honden zonder klachten kan dit eventueel gebeuren door het gebruiken van Frontline® spray.

Bijkomende behandeling kan soms nodig zijn. Dit kan inhouden dat de hond antibiotica meekrijgt om de bijkomende bacteriele huidinfectie te behandelen. Dit kan ook een shampoo zijn om gisten mee te behandelen of om het huid herstel te bevorderen. Soms is het nodig om corticosteroiden te geven tegen de jeuk. Zeker de eerste paar weken kan dit nodig zijn, omdat de jeuk tijdelijk kan verergeren in het begin van de behandeling. Onderliggende problemen die voor verminderde afweer kunnen zorgen, zoals bijvoorbeeld karpattenziekte, moeten ook worden behandeld.

Afhankelijk van de ernst van de klachten zal de huid zich binnen enkele weken herstellen. In zeer ernstige gevallen, waarbij de letsels zeer uitgebreid zijn en al lang aanwezig zijn, kan het soms zo zijn dat niet al het haar volledig terug groeit. Het voorkomen van schurft bestaat uit het beperken van het contact met vreemde honden. Het routinematig gebruik van anti-vlooienmiddelen kan het risico van besmetting verkleinen.

Tenslotte is het belangrijk om te vermelden dat ook mensen last kunnen krijgen van schurftmijt. Als u een hond heeft met schurft en iemand in het huishouden krijgt last van jeuk en huidletsels, neem dan zo snel mogelijk contact op met uw huisarts. Vertel de arts dat u dagelijks contact heeft met een hond met Sarcoptes mijten.

Deze informatie is bedoeld voor gebruik vóór, tijdens en na het consult bij de dierenarts. Aan de informatie op deze pagina kunnen geen rechten worden ontleend. Hoewel de informatie is geschreven door een dierenarts kan deze alsnog fouten bevatten. Geen enkele website kan het contact met – of het bezoek aan – de dierenarts vervangen. In geval van twijfel, neem contact op met uw dierenarts!